Szlifowanie aplikacji Fronend Quiz i wypuszczenie jej na świat, a później zabawa z serwerem na maszynie wirtualnej. To nie był tydzień poświęcony zgłębieniu wiedzy, a raczej pogłębianiu już zdobytych umiejętności. Czyszczenie błędów wyłapanych przez Eslint i walka o uruchomienie serwera Apache2 na wirtualnym serwerze Ubuntu.
„So you think you know Java Script” to tytuł jednej z biblii JS dostępnej w internecie i chyba wiem skąd taki pomysł na tytuł książki. W tym tygodniu pracowałem nad pierwszą większą aplikacją napisaną w JS i zrozumiałem jedno: JS to potężne narzędzie, a ja wiem o nim tyle co nic.
Zgodnie z zapowiedzią, w tym tygodniu w całości skupiłem się na Grid. Najpierw teoria, potem praktyka. Znając Flex i Grid poważnie zastanawiam się po co komu Bootstrap, albo Bulma? Zastanawiam się tak bardzo, że chyba wrzucę jedno z tych środowisk to planu nauki na 2020 rok.
Wracając do Grida, to podobnie jak w przypadku Flexa w podsumowaniu tego tygodnia skupię się, na przedstawieniu najważniejszych zagadnień związanych z tym narzędziem i krótkim podsumowaniu możliwości jakie daje.
Grid, podobnie jak Flex oddziałuje na bezpośrednie dzieci elementu w którym ustawimy właściwość CSS display: grid. Jednak samo ustawienie parametru display: grid to za mało, żeby zauważyć jakieś zmiany w wyglądzie strony. W wersji minimalnej potrzebujemy jeszcze podać na ile kolumn Grid ma podzielić nasz kontener. Jednak same kolumny, to nie wszystko. Największą zaletą Grida jest to, że pozwala nam podzielić wybrany kontener na dowolną ilość kolumn i wierszy. Dzięki temu uzyskujemy „siatkę” w której dowolnie możemy lokować kontent. Czy może być lepiej? Oczywiście tak.
Oprócz możliwości utworzenia dowolnej siatki w wybranym elemencie strony, Grid pozwala również dopasowywać ilość kolumn/wierszy do zawartości kontentu. Jak się domyślasz, ta właściwość kapitalnie pomaga w tworzeniu responsywnych stron. W praktyce, zaprojektowanie dobrze wyglądającej strony na różnej wielkości ekranach może w ogóle nie wymagać od Ciebie użycia media queries. Cudownie prawda?
Wróćmy na moment do budowania layoutu elementu, któremu nadaliśmy właściwość display: grid. Za pomocą grid-template-rows i grid template-columns możemy utworzyć dowolną ilość kolumn i wierszy. Np.:
display: grid;
grid-template-columns: 1fr 1fr 2fr 200px;
grid-template-rows: 100px 200px 400px 100px;
Kod zapisany powyżej spowoduje utworzenie 4 kolumn o szerokościach: 1fr, 1fr, 2fr, 200px, oraz czterech wierszy o wysokościach 100px, 200px, 400px i 100px.
Wielkości kolumn i wierszy mogą być podawane we wszystkich jednostkach obsługiwanych przez CSS łącznie z wykorzystaniem funkcji calc. Co więcej, przy tworzeniu layoutu bardzo pomocna jest funkcja repeat. Pozwala nam tworzyć wielokrotnie kolumny lub wiersze bez pisania długich linijek kodu np.:
grid-template-columns: 1fr 1fr 1fr 1fr 1fr;
można zapisać prościej:
grid-template-columns: repeat(5, 1fr);
Magię dotyczącą responsywności strony można uzyskać poprzez korzystanie z automatycznych generatorów oferowanych przez Grid:
Auto-fill – liczy samemu ile kolumn, lub wierszy ma wygenerować, żeby pomieścić wszystkie elementy, lub zapełnić cały kontener np.: grid-template-columns: repeat(auto-fill);
Auto-fit – również utworzy automatycznie liczbę kolumn lub wierszy, ale puste kolumny będą miały szerokość/wysokość 0px;
Tworzenie automatycznie kolumn i wierszy to nie wszystko, Grid dysponuje również właściwościami pozwalającymi na automatyczne dopasowanie wielkości kolumny/wiersza do zawartości:
Max content to jednostka wirtualna, która zajmuje dokładnie tyle miejsca, ile potrzeba na to, żeby zawartość największego boxa w danej kolumnie lub wierszu wyświetliła się poprawnie.
Min content to jednostka wirtualna, która zajmuje dokładnie tyle miejsca, żeby upakować content bez efektu overflow.
Min-max function – pozwala ustawić wartość minimalną i maksymalną kolumny wiersza np..: grid-template-rows: repeat(2, minmax(150px, min-content));
Jeżeli chodzi o umiejscowienie w siatce kolejnych elementów, to układane są one od lewa do prawa, z góry na dół zgodnie z kolejnością w jakiej występują w kodzie html. Jeżeli chcemy, aby któryś element lub elementy były wyświetlane w innej kolejności można im nadać właściwość order i podać liczbę, która będzie interpretowana przez Grid jako priorytet danego elementu.
Wiedząc już, że Grid pozwala stworzyć siatkę na stronie możesz się zastanawiać co z elementami, które są większe i nie mieszczą się w jednej kolumnie/wierszu? To świetne pytanie. Rozwiązania są dwa, w zależności od tego co chcemy osiągnąć. Jeżeli potrzebujemy, żeby jeden element wysunął się poza kontener to wystarczy ustawić wielkość takiego elementu i o ile nie ustawiliśmy właściwości min-content to taki element będzie „wystawał” poza kontener.
Drugi sposób jest taki, żeby określić obszar zajmujący kilka kolumn/wierszy. Zdefiniować go można jako grid-area. Sposobów definiowania jest kilka. Można określić numery kolumn i wierszy które grid-area ma zajmować, podać startowy box i określić ile kolejnych ma zajmować grid-area, lub określić początek obszaru i wskazać, że obszar powinien się kończyć na krawędzi kontenera.
Do tej pory omówiliśmy sposób umieszczania elementów w siatce. Pora na pozycjonowanie elementów względem boxu w którym się znajdują. Pozycjonowanie elementów w kontenerze można zdefiniować za pomocą właściwości:
Dodatkowo można wypozycjonować pojedynczy element za pomocą właściwości nadanych temu elementowi:
Grid jest świetnym narzędziem do tworzenia layoutów na stronie, a w połączeniu z flexem tworzą narzędzie, które znacząco ułatwia pracę nad stroną. Osobiście zakochałem się w tych dwóch narzędziach.
W tym tygodniu na pracy ze stronami spędziłem szesnaście godzin, z czego większość na projekcie strony www dla córki. Ten projekt będzie niezłym podsumowaniem tego, czego się nauczyłem do tej pory. Na pewno pochwalę się efektami pracy na blogu.
Flex ostatecznie przekonał mnie do siebie. Nie wiem czemu, po pierwszym spotkaniu z narzędziem CSS o nazwie Flex-box miałem negatywne odczucia. Nie wiem z czego to wynikało. Może nie zrozumiałem jak flexa można wykorzystać, może nie zrozumiałem jak flexa używać. Narzędzie poznałem, ale wykorzystywać nie chciałem. W tym tygodniu to się zmieniło.
Zaczęło się od rozdziału poświęconego Flex-Box w kursie Advanced CSS, który aktualnie przerabiam. Początkowo chciałem ten rozdział przeskoczyć, ale potem przyszła myśl, że nie jest ważne to czy jakieś narzędzie lubię, czy nie muszę wiedzieć jak z niego korzystać. Okazało się, że Jonas Schmedtmann potrafi do mnie świetnie trafić. Pięć godzin materiału wideo i zrozumiałem jak to działa i jak można wykorzystać możliwości flexa bez szarpania się z kodem.
Na początku tygodnia zakodowałem przykładowy projekt z kursu, a w drugiej połowie tygodnia zasiadłem do projektu strony www mojej córki. Pomijając etap projektowania strony, który okazał się długi i żmudny (dobrze, że na świecie żyjąc ludzie chcący zajmować się UI/UX) do budowy layoutu strony wykorzystałem głównie flex-boxa. Dzięki temu dodanie responsywności zajęło pół godziny i to tylko dlatego, że na desktopie poszalałem z układem zdjęć w jednej sekcji i koniecznie chciałem przenieść ten układ na mobile. Ostatecznie stwierdziłem, że zajmie to zbyt dużo czasu i poniżej granicznej wielkości ekranu po prostu ładuje się jedno zdjęcie, zamiast kilku.
Korzystając z długiego obcowania z flex-boxem w tym tygodniu postanowiłem wrzucić tu małe podsumowanie tego jak korzystać z tej własności.
Zacząć należy od zrozumienia, na jakie elementy „oddziałuje” flex-box. Właściwość display: flex ustawiamy w elemencie nadrzędnym, a właściwość obejmie wszystkie bezpośrednie dzieci tego elementu. Flex nie będzie oddziaływał na elementy zawarte w komponentach podrzędnych dzieci w tym sensie, że ustawi na stronie układ dzieci, ale nie elementów wewnątrz dzieci. To specyficzność wywołała u mnie początkowo największą konsternację. Głównie dlatego, że w pierwszej chwili nie wiadomo jak ustawić elementy w komponentach wewnętrznych. W praktyce bez problemu można ustawić display: flex w elemencie nadrzędnym, a następnie ponownie display: flex w elemencie podrzędnym, jeżeli chcemy w nim również wykorzystać flexa.
W drugim kroku, żeby nie być zaskoczonym, jak flex ustawi elementy na stronie, trzeba zrozumieć czym jest flex-direction i jak działa. Flex-direction należy rozumieć, jak strzałkę wskazującą kierunek układania elementów podrzędnych. Domyślnie kierunek ustawiania elementów jest od lewej do prawej. Można go zmienić, na odwrotny kierunek za pomocą row-reverse. Inną możliwością jest ustawianie elementów w kolumnach. Jeżeli chcemy, żeby elementy układały się jeden pod drugim korzystamy z flex-direction: column. Na koniec mamy możliwość ustawienia elementów w kolumnach w odwróconej kolejności: column-reverse. Gdyby z jakichś powodów konieczne było ustawienie elementów w innej kolejności niż to wynika z umiejscowienia ich w kodzie html, zawsze możemy użyć właściwości order. Domyślna wartość to zero. Im wyższa wartość tym bliżej początku zostanie umieszczony taki element.
Elementy można ustawiać wzdłuż poszczególnych osi:
Właściwości wymienione powyżej, to prawdziwa magia flex-boxa. Pozwalają bardzo szybko w niemal dowolny sposób zorganizować treści w danym komponencie lub na całej stronie. Poza tym flex-box ma kilka ustawień, które pozwalają na uzyskanie efektu resposywności w pewnym zakresie rozdzielczości ekranu.
Flex-wrap – pozwala nam zdecydować, czy elementy w danym komponencie mają się zawijać. Właściwość ta zawsze uzupełni dany wiesz elementami w takiej ilości w jakiej te komponenty się zmieszczą, a kolejne umieści w następnym wierszu, jeżeli tylko ustawimy właściwość flex-wrap: wrap.
Kolejne dwie właściwości pozwalające uzyskać efekt responsywności to flex-grow i flex-shrink. Pierwsza określa, czy i z jakim priorytetem dany element może rosnąć w obrębie dostępnego miejsca, a druga właściwość określa czy i z jakim priorytetem dany element może maleć. Uzupełnieniem tych elementów jest właściwość flex-basis stanowiąca o tym, jaki rozmiar ma zająć dany element podstawowo. Można ustawić flex-basis w procentach, wtedy dany element będzie zajmował określony procent dostępnej przestrzeni.
Jak widzisz flex-box to potężne narzędzie znacznie ułatwiające układanie elementów na stronie. U mnie początkowa niechęć zamieniła się w fascynację i szczerze polecam korzystanie z możliwości jakie daje flex, zwłaszcza biorąc pod uwagę ile czasu można zaoszczędzić dzięki temu.
Jak już wspomniałem we wstępie w tym tygodniu królował u mnie Flex. Na oswojenie się z Flexem potrzebowałem sześć i pół godziny, kolejne dziewięć godzin zajęło mi budowanie strony dla córki, z czego trzy i pół godziny pochłonął projekt. W przyszłym tygodniu zaprzyjaźnię się bardziej z gridem i mam nadzieję, że dzięki tym dwóm narzędziom budowa każdego layoutu strony będzie dla mnie możliwa.
Długie godziny w pociągu i masa czasu na napisanie aplikacji Pig Games. Mechanika gry nie była trudna do napisania, bo sama gra nie jest skomplikowana. Co innego przygotowanie wersji responsywnej i desktopowej. To zajęło zdecydowanie najwięcej czasu, ale satysfakcja jest pełna.
Hello Java Script, the most popular programing language in the IT word, according to GitHub news. Nie, blog nadal będzie w języku polskim i tak według najnowszych wyników badań opublikowanych przez GitHub, Java Script jest najczęściej wykorzystywanym językiem programowania na ten moment.